Αιφνίδια Βαρηκοῒα
ΩΡΛ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΙΝΤΕΟ
Αιφνίδια Βαρηκοῒα
Η αιφνίδια βαρηκοΐα είναι μία πάθηση στην οποία έχουμε χωρίς ένα ευδιάκριτο αίτιο και με αιφνίδια εμφάνιση, μία μονόπλευρη νευροαισθητήρια βαρηκοΐα ή κώφωση. Όσον αφορά στον ορισμό της αιφνίδιας Νευροαισθητήριας βαρηκοίας, φαίνεται ότι επικρατεί η άποψη της Αμερικανικής Ακαδημίας ΩΡΛ, Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου, σύμφωνα με την οποία βασικά κριτήρια είναι η πτώση 30 db ή περισσότερο σε 3 η περισσότερες διαδοχικές συχνότητες, σε χρονικό διάστημα μικρότερο από 3 ημέρες.
Ο ασθενής παραπονιέται συχνά για βουητά (90%) και/ή ωτικό αίσθημα πίεσης (50%) και/ή υποκειμενική αίσθηση ιλίγγου (30%) και/ή διπλοακουσία (25%).
Συχνά έχουμε αυτόματη υποχώρηση, αλλά χωρίς να είναι προβλέψιμη (σύμφωνα με τη βιβλιογραφία 30-65%;). Η διάγνωση "αιφνίδια κώφωση" προκύπτει εξ αποκλεισμού.
Η συχνότητα της νόσησης είναι 1 νόσηση ανά 3000 κατοίκους κατ' έτος, με ετήσια αιχμή νόσησης τον Μάρτιο και τον Οκτώβριο.
Είναι πολύ σπάνια πριν από το 20ο έτος, και έχει μεγαλύτερη συχνότητα περί το 50ο έτος ηλικίας. Ενώ δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο φύλων.
Διακρίνεται σε μεμονωμένη ακουστική μείωση σε περιοχή χαμηλής (35%), μέσης (5%) και υψηλής συχνότητας (50%) καθώς και παγκοχλιακή (10%, όλες οι συχνότητες) , μερική ή πλήρη απώλεια ακοής.
Ο ασθενής παραπονιέται συχνά για βουητά (90%) και/ή ωτικό αίσθημα πίεσης (50%) και/ή υποκειμενική αίσθηση ιλίγγου (30%) και/ή διπλοακουσία (25%).
Συχνά έχουμε αυτόματη υποχώρηση, αλλά χωρίς να είναι προβλέψιμη (σύμφωνα με τη βιβλιογραφία 30-65%;). Η διάγνωση "αιφνίδια κώφωση" προκύπτει εξ αποκλεισμού.
Η συχνότητα της νόσησης είναι 1 νόσηση ανά 3000 κατοίκους κατ' έτος, με ετήσια αιχμή νόσησης τον Μάρτιο και τον Οκτώβριο.
Είναι πολύ σπάνια πριν από το 20ο έτος, και έχει μεγαλύτερη συχνότητα περί το 50ο έτος ηλικίας. Ενώ δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο φύλων.
Διακρίνεται σε μεμονωμένη ακουστική μείωση σε περιοχή χαμηλής (35%), μέσης (5%) και υψηλής συχνότητας (50%) καθώς και παγκοχλιακή (10%, όλες οι συχνότητες) , μερική ή πλήρη απώλεια ακοής.
Ακοόγραμμα σε αιφνίδια βαρηκοΐα
Αίτια και διαφοροδιάγνωση.
- Ακουστικό νευρίνωμα.
- Υπέρταση περιλέμφου και ρήξη μιας κοχλιακής θυρίδος.
Τοξική - φαρμακευτική: Αμινογλυκοσίδες (μη αναστρέψιμη). Διουρητικά αγκύλης (π.χ. Lasix), αιθακρινικό οξύ (Hydromedin), ακετυλοσαλικυλικό οξύ, χλωροκίνη, cis-πλατίνα (μερικά αναστρέψιμη).
- Τοξική - λοιμώδης: π.χ. κατά τη πορεία μιας φλεγμονής του μέσου ωτός, ιογενών λοιμώξεων, AIDS (στάδιο IV), σύφιλη.
- Μετά από επεμβάσεις ανοικτής καρδιάς (πτώση αρτηριακής πίεσης).
- Μετά από επισκληρίδιο αναισθησία (κυρίως πτώση ακοής στις χαμηλές συχνότητες). -Τραύμα από έκρηξη, κάκωση κρανίου, υποσκληρίδια αιμορραγία, ωτικές επεμβάσεις.
- Πολυκυτταραιμία, αναιμία, λευχαιμία.
- Ιογενής: Κατά τη διαδρομή μιας συστηματικής, συχνά σχετική με όργανα λοίμωξης όπως επιδημική παρωτίτις, ιλαρά, ερυθρά, έρπης ή γρίππη. Σπάνια μπορεί να παρουσιαστεί κατά τη διαδρομή της λοιμώδους μονοπυρήνωσης.
- Σε λοιμώξεις από Borrelia (νόσος του Lyme). Σε πολυκυτταραιμία.
- Μετά από κάκωση λόγω απότομης κάμψης της ΑΜΣΣ (διάστρεμμα ή θλάση συνδέσμων).
Αδιευκρίνιστης αιτιολογίας:
- Διαταραχές αιμάτωσης, μικροεμβολές, συσσωρεύσεις θρομβοκυττάρων (φαινόμενο Sludge), τοπικός παθοανοσομηχανισμός (αυτοάνοση νόσος του έσω ωτός). Διαταραχές στο μεταβολισμό των λιπιδίων, ψυχοσυναισθηματική επιβάρυνση (Stress), εστιακές - τοξικές ή αλλεργικές επιδράσεις, εμπίεσμα βάσης εγκεφάλου.
Προδιαθεσικοί παράγοντες (συνοδοί νόσοι):
- Παθήσεις καρδιαγγειακές (25%), μεταβολικές νόσοι (7%), χρόνιες φλεγμονές (5%), παθήσεις της ΑΜΣΣ (4%).
- Υπέρταση περιλέμφου και ρήξη μιας κοχλιακής θυρίδος.
Τοξική - φαρμακευτική: Αμινογλυκοσίδες (μη αναστρέψιμη). Διουρητικά αγκύλης (π.χ. Lasix), αιθακρινικό οξύ (Hydromedin), ακετυλοσαλικυλικό οξύ, χλωροκίνη, cis-πλατίνα (μερικά αναστρέψιμη).
- Τοξική - λοιμώδης: π.χ. κατά τη πορεία μιας φλεγμονής του μέσου ωτός, ιογενών λοιμώξεων, AIDS (στάδιο IV), σύφιλη.
- Μετά από επεμβάσεις ανοικτής καρδιάς (πτώση αρτηριακής πίεσης).
- Μετά από επισκληρίδιο αναισθησία (κυρίως πτώση ακοής στις χαμηλές συχνότητες). -Τραύμα από έκρηξη, κάκωση κρανίου, υποσκληρίδια αιμορραγία, ωτικές επεμβάσεις.
- Πολυκυτταραιμία, αναιμία, λευχαιμία.
- Ιογενής: Κατά τη διαδρομή μιας συστηματικής, συχνά σχετική με όργανα λοίμωξης όπως επιδημική παρωτίτις, ιλαρά, ερυθρά, έρπης ή γρίππη. Σπάνια μπορεί να παρουσιαστεί κατά τη διαδρομή της λοιμώδους μονοπυρήνωσης.
- Σε λοιμώξεις από Borrelia (νόσος του Lyme). Σε πολυκυτταραιμία.
- Μετά από κάκωση λόγω απότομης κάμψης της ΑΜΣΣ (διάστρεμμα ή θλάση συνδέσμων).
Αδιευκρίνιστης αιτιολογίας:
- Διαταραχές αιμάτωσης, μικροεμβολές, συσσωρεύσεις θρομβοκυττάρων (φαινόμενο Sludge), τοπικός παθοανοσομηχανισμός (αυτοάνοση νόσος του έσω ωτός). Διαταραχές στο μεταβολισμό των λιπιδίων, ψυχοσυναισθηματική επιβάρυνση (Stress), εστιακές - τοξικές ή αλλεργικές επιδράσεις, εμπίεσμα βάσης εγκεφάλου.
Προδιαθεσικοί παράγοντες (συνοδοί νόσοι):
- Παθήσεις καρδιαγγειακές (25%), μεταβολικές νόσοι (7%), χρόνιες φλεγμονές (5%), παθήσεις της ΑΜΣΣ (4%).
Συμπτώματα
Πρόδρομα συμπτώματα (90%): Αίσθημα αιμωδίας (μούδιασμα) γύρω από το πτερύγιο του αυτιού. Ίλιγγος ασταθούς κατεύθυνσης στο 20%, υπερακουσία/διπλακουσία (60%).
Σαν επιπλοκές είναι η παραμένουσα απώλεια ακοής και οι εμβοές.
Έχουμε καλύτερη πρόγνωση (επίσης σχετικά με τις εμβοές) σε μεμονωμένη πτώση ακοής στη περιοχή των χαμηλών ή υψηλών συχνοτήτων, ενώ χειρότερη πρόγνωση έχει η παγκοχλιακή πλήρη απώλεια ακοής. Σε περίπου 60% είναι δυνατή η πλήρη αποκατάσταση της ακοής. Μπορεί να υπάρχει μία υπολειπόμενη βλάβη στη περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, εμμένουσες εμβοές στο 40-50%, και υπερακουσία (15%).
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της οξείας πτώσης ακοής είναι η καθυστερημένη διάγνωση. Υπάρχει επιδείνωση της πρόγνωσης, όσο αργότερα γίνεται ή έναρξη της θεραπείας. Συνήθως οι ασθενείς προσέρχονται μετά από παρέλευση 3 ή και παραπάνω εβδομάδων, γιατί θεωρούν ότι το βούλωμα που αισθάνονται στο αυτί τους προέρχεται από ένα απλό κρυολόγημα ή από ένα σφηνωμένο βύσμα κυψελίδας.
Η συχνότητα υποτροπής είναι 25-30%, ιδιαίτερα σε αιφνίδιες κωφώσεις της κορυφής και της μέσης του κοχλία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της οξείας πτώσης ακοής είναι η καθυστερημένη διάγνωση. Υπάρχει επιδείνωση της πρόγνωσης, όσο αργότερα γίνεται ή έναρξη της θεραπείας. Συνήθως οι ασθενείς προσέρχονται μετά από παρέλευση 3 ή και παραπάνω εβδομάδων, γιατί θεωρούν ότι το βούλωμα που αισθάνονται στο αυτί τους προέρχεται από ένα απλό κρυολόγημα ή από ένα σφηνωμένο βύσμα κυψελίδας.
Η συχνότητα υποτροπής είναι 25-30%, ιδιαίτερα σε αιφνίδιες κωφώσεις της κορυφής και της μέσης του κοχλία.
Η αξία της διενέργειας εργαστηριακών εξετάσεων (αιματολογικών βιοχημικών, ορολογικών) είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη. Ως πpos το ακουστικό νευρίνωμα, είναι κοινά αποδεκτό πλέον ότι η μαγνητική τομογραφία έσω ακουστικών πόρων με γαδολίνιο αποτελεί την απεικονιστική εξέταση εκλογής. Οριστική διάγνωση τίθεται συνολικά στο 5% μόλις των περιστατικών. Το πρωτόκολλο διερεύνησης ασθενών με Αιφνίδια Νευροαισθητήρια Βαρηκοία ποικίλει σημαντικά μεταξύ των διαφόρων ερευνητών. Το μεγάλο κόστος του αιματολογικού και απεικονιστικού ελέγχου σε σχέση με το ελάχιστο διαγνωστικό τους όφελος, καταδεικνύει την ανάγκη διενέργειας στοχευμένων εξετάσεων βάσει ιστορικού και κλινικής εξέτασης των ασθενών αυτών. Το παραπάνω συμπέρασμα συμβαδίζει με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικανικής Ακαδημίας ΩΡΛ - Χειρουργικής Κεφαλής & Τραχήλου (περιοδικό της Ελληνικής Ωτορινολαρυγγολογίας [Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2014, σελ. 188]).
Θεραπεία
Οι υποτροπιάζουσες ακουστικές εκπτώσεις στους υψηλούς τόνους ανταποκρίνονται θετικά στη θεραπεία με γλυκοκορτικοειδή, ενδεχ. απαιτείται μια δόση συντήρησης. Όσο αυξάνεται η συχνότητα υποτροπής τόσο επιδεινώνεται η πρόγνωση. Πέρα από την κορτιζόνη, και τις ενδοτυμπανικές εγχύσεις κορτικοστεροειδών, έχουν προταθεί και άλλες θεραπείες για την αιφνίδια κώφωση. Αυτές περιλαμβάνουν αντιικά και αγγειοδιασταλτικά σκευάσματα ή χρήση υπερβαρικού οξυγόνου. Σε μία συγκριτική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Ελληνικής Ωτορινολαρυγγολογίας (Απρίλιος-Ιούνιος 2016, σελ. 86) βρέθηκε ότι τα αποτελέσματα της συστηματικής, ενδοτυμπανικής και συνδυασμένης χορήγησης κορτιζόνης έχουν παρόμοια αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση της οξείας πτώσης ακοής, ενώ οι μικρότεροι ηλικιακά ασθενείς με λιγότερο σοβαρή αρχική βαρηκοία εμφανίζουν ευνοικότεροι πρόγνωση.
Μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, οι ασθενείς πρέπει να εξακολουθούν να υποβάλλονται σε ακοολογικό έλεγχο για 1 έτος. Αρχικά κατά το 2ο μήνα, μετά τον 6ο και τέλος το 12ο μήνα. Η παρακολούθηση δε βοηθά μόνο την καταγραφή της εξέλιξης της αιφνίδιας κώφωσης, αλλά και την διαπίστωση τυχόν επανεμφάνισης ή αναζωπύρωσης της νόσου ή ακόμα και την έναρξη απώλειας ακοής στο άλλο υγιές αυτί.
Δείτε επίσης
Φωνητικές χορδές-ρινοφάρυγγας-παλινδρόμηση
Παθήσεις ρινός παραρρινίων
Παθήσεις αμυγδαλών επεμβάσεις οδηγίες
Παθήσεις στόματος - σιελογόνων αδένων
Παθήσεις ωτός
Ροχαλητό, Υπνική Άπνοια, ΩΡΛ παθήσεις στην κύηση
