Ζάλη και ίλιγγος - ΩΡΛ ιατρείο

Οι ασθενείς με τον όρο ζάλη περιγράφουν κάποια σοβαρά ασυνήθιστα αισθήματα από το κεφάλι ή την αστάθεια στο βάδισμα. Με προσεκτικό ιστορικό τα συμπτώματα μπορούν να καταταγούν σε πιο ειδικές νευρολογικές κατηγορίες, από τις οποίες η λιποθυμία και ο ίλιγγος είναι τα σημαντικότερα.

Σύμπτωμα που οφείλεται σε ανεπαρκή αιμάτωση, οξυγόνωση ή, σπάνια, εφοδιασμό με γλυκόζη του εγκεφάλου. Συνήθως περιγράφεται ως θόλωση της διάνοιας, που ακολουθείται από θόλωση της όρασης και αστάθεια θέσης. Συμβαίνει σε υπεραερισμό, υπογλυκαιμία και προηγείται του συγκοπτικού επεισοδίου. Η θόλωση της διάνοιας μπορεί επίσης να εμφανίζεται ως αύρα, πριν από επιληπτικό σπασμό. Η χρόνια θόλωση της διάνοιας είναι συχνό σωματικό σύμπτωμα σε ασθενείς με κατάθλιψη.

Ίλιγγος είναι η παραίσθηση κίνησης του εαυτού μας ή του περιβάλλοντος και συχνότερα ένα αίσθημα περιστροφής.

Ο φυσιολογικός ίλιγγος οφείλεται σε: ασυνήθιστη κίνηση της κεφαλής, ναυτία στη θάλασσα, ίλιγγο ύψους, οπτικό ίλιγγο. Αληθινός ίλιγγος ουδέποτε σχεδόν συμβαίνει στην προσυγκοπτική κατάσταση.
Παθολογικός ίλιγγος . Συχνά συνοδεύεται από ναυτία, αστάθεια και αταξία βαδίσματος, προκαλείται δε ή χειροτερεύει με τις κινήσεις της κεφαλής. Μπορεί να οφείλεται σε περιφερικές βλάβες (λαβυρίνθου) [τι είναι ο λαβύρινθος; (βίντεο)] ή του ακουστικού νεύρου) ή σε βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η διαφορική διάγνωση έχει προγνωστική σημασία.

Ο περιφερικός ίλιγγος είναι συνήθως σοβαρός και συνοδεύεται από ναυτία και εμετό, εμβοές, αίσθημα πληρότητας αυτιών (βουλωμένα αυτιά) ή απώλεια της ακοής μπορεί να ακολουθήσει. Ο ασθενής μπορεί να είναι ωχρός και ιδρωμένος. Ο χαρακτηριστικός ρυθμικός νυσταγμός* υπάρχει σχεδόν πάντα. Ο ασθενής έχει το αίσθημα της περιστροφικής κίνησης. Συνήθως δεν υπάρχουν άλλες νευρολογικές διαταραχές. Τι είναι ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης; Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης είναι μια κατάσταση που προκαλεί έντονη ζάλη και ίλιγγο συνήθως κατά την αλλαγή της θέσης της κεφαλής του ασθενή και οφείλεται στην μετατόπιση κρυστάλλων και την συσσώρευση τους σε συγκεκριμένη θέση του έσω ωτός (καναλολιθίαση).  Οι κρύσταλλοι καλούνται "ωτόλιθοι" ή "ωτοκονία".

Οι ωτόλιθοι είναι κρύσταλλοι ανθρακικού ασβεστίου και αποτελούν ανατομικό στοιχείο του έσω ωτός και πιο συγκεκριμένα βρίσκονται μέσα στον οπίσθιο λαβύρινθο.

Ο περιφερικός ίλιγγος είναι συχνός και συνήθως επεισοδιακός. Στα συχνότερα αίτια του περιφερικού ιλίγγου περιλαμβάνονται το τραύμα της κεφαλής, η λαβυρινθική λοίμωξη, οι τοξίνες, η νόσος του Meniere (περιοδικός ίλιγγος που συνοδεύεται από εμβοές ή απώλεια ακοής) η νόσος του Meniere πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα της αύξησης της πίεσης του υγρού του έσω ωτός, δηλαδή της ενδολέμφου. Πρόσφατα οι μελέτες έχουν εστιαστεί στο θέμα της αυτοάνοσης αιτιολογίας της νόσου. Παρόλα αυτά η αιτία της νόσου θεωρείται ακόμη άγνωστη. Συχνά αποδίδεται σε ιογενή λοίμωξη του έσω ωτός, κληρονομική προδιάθεση, ή τροφική αλλεργία, και το ακουστικό νευρίνωμα. Το τελευταίο μπορεί επίσης

[image:image-2]

Ο κεντρικός ίλιγγος αναγνωρίζεται από τη συνύπαρξη σημείων βλάβης του στελέχους του εγκεφάλου και της παρεγκεφαλίδας, όπως η δυσαρθρία, η διπλωπία, η παραισθησία, κεφαλαλγία, αδυναμία και αταξία των κάτω άκρων. Ο κεντρικός ίλιγγος μπορεί να είναι χρόνιος ή ήπιος και συνήθως δεν συνοδεύεται από εμβοές ή απώλεια ακοής. Συνήθως αποτελεί σύμπτωμα διαταραχών του στελέχους του εγκεφάλου και μπορεί να οφείλεται σε απομυελίνωση, αγγειακό νόσημα ή νεοπλασία. Σπάνια εμφανίζεται σαν εκδήλωση επιληψίας του κροταφικού λοβού.

Παρακάτω στον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε ασκήσεις και συμβουλές για την αντιμετώπιση του ιλίγγου.

Ασκήσεις και διατροφή για αντιμετώπιση του ιλίγγου