Άφθες - ΩΡΛ ιατρείο

Οι άφθες είναι βλάβες που εντοπίζονται σε οποιανδήποτε περιοχή του στοματικού βλεννογόνου, εκτός από την προσθία μοίρα της σκληράς υπερώας. Η πάθηση προσβάλλει συνηθέστερα την κορυφή και τα χείλη της γλώσσας, το χείλος και τον παρειακό βλεννογόνο. Εκδηλώνονται αρχικά με την μορφή μίας περιοχής ερυθήματος (κοκκινίλα), η οποία ακολουθείται από κεντρική νέκρωση ή με σχηματισμό φυσαλίδας. Η φυσαλίδα σπάει και σχηματίζει ένα επώδυνο, μικρό κυκλικό έλκος με λευκοκίτρινο πυθμένα και κίτρινα χείλη, που περιβάλλεται από ερυθρή άλω (δακτύλιος). Η διάμετρος του έλκους ποικίλλει από 2-20 χιλ. Η πάθηση διαρκεί μία έως δύο εβδομάδες και ακολουθείται από μία περίοδο χωρίς ενοχλήματα, η οποία ποικίλλει σε διάρκεια. Τα έλκη επουλώνονται χωρίς ουλή.

Η αιτιολογία των αφθών δεν είναι σαφής. Επικρατέστερες είναι δυο θεωρίες. Η μία υποστηρίζει, ότι οφείλεται σε υπερευαισθησία σε ένα L-τύπο α-αιμολυτικού στρεπτόκοκκου και η άλλη, ότι προκαλείται από μία αυτοάνοση αντίδραση του επιθηλίου του στόματος. Άλλες αιτίες, που ενοχοποιούνται, είναι ο απλός έρπητας, η τροφική αλλεργία, οι συγκινήσεις, η γενετική προδιάθεση, ο τραυματισμός, η έμμηνος ρύση, η έλλειψη ουσιών που χρησιμοποιούνται στην αιμοποίηση (σίδηρος, φυλλικό οξύ, βιταμίνη Β12) και η ανοσοανεπάρκεια (π.χ. λοίμωξη ΗIV). Η πάθηση υπολογίζεται, ότι προσβάλλει περίπου το 30% του πληθυσμού και είναι λιγότερο συχνή στις γυναίκες. Οι αλλοιώσεις υποτροπιάζουν πιο συχνά τον Χειμώνα και την Άνοιξη. Διακρίνονται μικρές και μεγάλες άφθες. Οι μεγάλες άφθες παλαιότερα είχαν διάφορα ονόματα όπως: νεκρωτική βλεννογόνια περιαδενίτιδα, που υποτροπιάζει, νόσος του Sutton ή άφθες του Mikulicz, διότι θεωρούνταν ότι αποτελούν ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα. Σήμερα έχει γίνει δεκτό, ότι οι μεγάλες άφθες αποτελούν μία βαρύτερη μορφή των κοινών αφθών.
Η αντιμετώπιση είναι συμπτωματική, και τις περισσότερες φορές γίνεται με τοπικά σκευάσματα.

Δείτε επίσης